مدلسازي همرفت- انتشار جرم در رهايش دارو بر اساس استنت
خلاصه
اين مدلسازي رياضي توزيع واسطه هاي درماني از پوشش هاي پليمري به عروق كرونري را پس از فرايند استنت گذاري توصيف مي كند.
قسمت متابوليك‌‍،مصرف دارو و متوسط حجمي سرعت فيلتراسيون پلاسما در سطح مقطع شرياني را شامل مي شود. همچنين ضريب نامحدود انتقال جرم در سطح مرزي بيروني لحاظ شده و غلظت اوليه در پوشش، غير يكنواخت فرض مي شود.چنين مدلي مي تواند براي مطالعه اثر پارامترها و تنظيمات مختلف پوششي در رهايش دارو مورد استفاده قرار گيرد.روش انتقال و جداسازي متغيرها به يك مساله Sturm-Liouville يك بعدي با ضرايب غيرپيوسته منجر شده و حل تحليلي دقيق براي غلظت هاي موضعي بدست مي آيد.

مقدمه
به كارگيري استنت هايي جهت رهاسازي دارو در عروق داخلي(DES) جهت پيشگيري و درمان restenosis تكنولوژي نوظهوري است كه پشتيباني مكانيكي حفره سلولي محدود شده را با توزيع موضعي دارو تركيب مي كند. اگرچه تنظيمات گوناگوني وجود دارد ولي يك نمونه نوعي DES شامل يك يا چند لايه پليمري زيست سازگار است كه sturt فلزي را مي پوشاند و شامل واسطه درماني براي توزيع است.رهايش دارو به عوامل مختلفي مانند مشخصات هندسي و فيزيوشيمي پوشش و ويژگيهاي دارو مانند ضريب انتشار و انحلال پذيري آن بستگي دارد.
چون فقط مقدار محدودي دارو مي تواند در استنت بارگذاري شود بسيار حياتي است كه فارماكوكينتيك برحسب غلظت و زمان استقرار بهينه گردد،بخصوص غلظت بايد در محدوده درماني بوده و عمل آن به موقع انجام گيرد.
به علت درگيري بسياري از فاكتورها،پيش بيني رهايش دارو كار دشواري به نظر مي رسد و مدلهاي رياضي ابزاري پيشگويانه جهت طراحي پوشش و پلتفرم استنت براي توزيع دارو تشكيل مي دهند. اولين گام در مدلسازي تشخيص همه اجزا مربوطه است كه در حركت دارو در ديواره شريان وارد مي شوند. به عنوان مثال وقتي در بافت شرياني آزاد مي شوند، دارو توسط سلولهاي زنده دگرگون شده و غلظت آن پايين مي آيد. بخشي از آن كه توسط پروسه هاي بيوشيميايي مصرف مي شود به نوع دارو و فاكتورهاي شخصي بستگي دارد. تاثير مهم ديگر به علت جريان همرفتي به دليل افت فشار در طول ديواره شريان مي باشد. در برخي شرايط، اين اثرات مهم پنداشته مي شوند و يك مدل جامع براي تضمين كليات ارزش تعريف دارد.
در اين مطالعه